Η ολοένα αυξανόμενη ομοφοβική τάση που διακρίνει την
Κυπριακή κοινωνία αποτελεί μείζον θέμα ρατσισμού. Η ομοφυλοφιλία είναι για
κάποιους ψυχική ασθένεια, για άλλους απλά μια μόδα για να φανούν κούλ ενώ είναι
λίγοι που αποδέχονται (όχι αναγνωρίζουν) το γεγονός ότι είναι ένα φυσιολογική
και βιολογική διαταραχή.
Σύμφωνα με έρευνες, προ δύο ετών, το νησί μας κατείχε την
πρωτιά στην ομοφοβία. Πιο συγκεκριμένα,
μια έρευνα, δημοσιευμένη από το διεθνής Κέντρο
εναντίον της Ομοφοβίας, κατέδειξε την Κύπρο στην πρώτη θέση στην ομοφοβία ενώ
στην έρευνα συμμετείχαν ακόμα 67 χώρες.
Όλο αυτό άλλαξε; Οι
Κύπριοι είναι πιο ανοικτοί σε θέματα αποδοχής της διαφορετικότητας; Ή
μήπως όλο αυτό είναι περιστασιακό και προσποιητό;
Μελετητές κατέδειξαν ότι η ομοφοβική τάση ξεκινά κιόλας από
το νηπιαγωγείο, όπου τα παιδιά χαρακτηρίζουν ως “gay”, οποιοδήποτε άλλο παιδάκι δεν
συμπεριφέρεται με τον κοινωνικά αποδεκτό ανδρικό ρόλο. Ενώ υποστηρίζουν ότι οι
διακρίσεις για το ανδρικό φύλο είναι πιο έντονες από ότι για το γυναικείο
φύλο. Αυτό συνεχίζει και ενισχύεται όσο τα παιδιά
μεγαλώνουν, ενώ στην μέση εκπαίδευση παρουσιάζονται και συμπτώματα κακοποίησης.
Αυτό οφείλεται στο ότι, η εκπαίδευση της Κύπρου αντανακλά
πάνω σε βασικές αξίες όπως είναι η οικογένεια και η εθνική μας ταυτότητα. Η εκκλησία, είναι πολύ δύσκολο στο να
αποδεχτεί τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια αφού πιστεύουν ότι με αυτό τον τρόπο
προδίδεται η ιερή πράξη του γάμου. Κατά
συνέπεια, ο Χριστιανός και ο κάθε οικογενειάρχης αναζητά το ετερόφυλο ταίρι του
για τον γάμο και την συνέχεια της ζωής του.
Η ομοφοβία λοιπόν, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της
Κυπριακής εκπαίδευσης και συνέχεια των ρατσιστικών αντιλήψεων και προκαταλήψεων
του ανθρώπου.
Είναι όντως τόσο απλό να ομολογήσει κάποιος την
ιδιαιτερότητα του στους γονείς του ή στους φίλους του; Πώς το αντιμετωπίζει η
κοινωνία και πως ο ίδιος αντιμετωπίζει την κοινότητα των ομοφυλόφιλων; Αν είχε
την ευκαιρία θα άλλαζε την κατάσταση αυτή;
Όλα αυτά από την σκοπιά ενός ομοφυλόφιλου!
« Ποτέ δεν με έλκυε κανένα φύλο, ούτε οι γυναίκες ούτε οι
άνδρες. Πέρασα από κοινωνικό ρατσισμό (bullying), έτσι όταν πήγα στρατό αποφάσισα ότι αυτό έπρεπε να
αλλάξει. Ποτέ δεν σκεφτόμουν το ενδεχόμενο να είμαι ομοφυλόφιλος. Είναι κάτι που ήρθε από μόνο του όταν ένιωσα την γοητεία από το ίδιο φύλο και
κατάλαβα ότι είμαι. Έβλεπα τους
υπολοίπους να με σχολιάζουν και να με κατακρίνουν, χωρίς να δώσω ποτέ δικαίωμα
για αυτό. Έτσι είπα ότι θα δείξω μόνο
ένα πρόσωπο, αυτό του ομοφυλόφιλου, για να είμαι σε θέση να αντιμετωπίσω αυτό
που συνέβαινε γύρω μου. Δεν αντέδρασα
όταν το ανακάλυψα, ήμουν φυσιολογικός.
Ήταν απλά ένας διαφορετικός τρόπος ζωής, δεν άλλαξε κάτι για εμένα. Δεν το ανακοίνωσα ιδιαίτερα, απλά τόνιζα
ορισμένα σημεία για να δείξω σε κάποια άτομα ότι δεν με ενοχλούσε τίποτα από
όσα έλεγαν για εμένα. Ήμουν ο εαυτός μου
και δεν με ενδιέφεραν τα κοινωνικά σχόλια.
Στη συνέχεια, αποφάσισα ότι οι φίλοι μου έπρεπε να το ξέρουν έτσι, τους
κάλεσα και τους το είπα. Δεν ήταν τόσο
εύκολο αλλά μετά ανοίχτηκα χωρίς ενδοιασμούς.
Αν με ρωτήσει κάποιος θα το πω, αλλά δεν θα το πω από μόνος μου. Οι καλοί μου φίλοι δεν άλλαξαν στάση απέναντι
μου από τότε που τους το αποκάλυψα. Δεν
είμαι ενταγμένος κάπου, δεν βάζω ταμπέλα στον εαυτό μου. Σίγουρα υπάρχει μια διαφορετική κοινωνία αλλά
δεν γουστάρω να είμαι μέλος. Θέλω να
είμαι ο εαυτός μου, έξω από αυτή.
Τέλος, είναι δύσκολο να έχεις αυτή τη διαφορετικότητα. Αυτό οφείλεται στην κοινωνία μας που δεν το
ανέχεται με τόση ευκολία και στο ότι πρέπει να προσέχεις τι κάνεις και με
ποιους είσαι. Σίγουρα δεν το επέλεξα
αλλά έτσι είμαι και μου αρέσει. Αν είχα
την ευκαιρία δεν θα το άλλαζα, γιατί έτσι είμαι εγώ, είμαι ο εαυτός μου. Ενώ για τους υπόλοιπους είναι πολύ πιο εύκολη
η ζωή τους, είναι φυσιολογικό να ερωτευτούν και να κάνουν ότι θέλουν.»
Κάτι που δεν ξέρετε είναι ότι ομοφυλόφιλος δεν είναι μόνο
ένας άνδρας ή μια γυναίκα. Μπορεί να
είναι και οι ζέβρες, σε δελφίνια σε άλογα και γενικά σε όλα τα ζώα.
.jpg)
